1
و گروهي بسيار ديده، بر فراز كوه آمد. و وقتي كه او بنشست، شاگردانش نزد او حاضر شدند
2
آنگاه دهان خود را گشوده، ايشان را تعليم داد و گفت
خوشابحال مسكينان در روح، زيرا ملكوت آسمان از آن ايشان است
4
خوشابحال ماتميان، زيرا ايشان تسلي خواهند يافت
5
خوشابحال حليمان، زيرا ايشان وارث زمين خواهند شد
6
خوشابحال گرسنگان و تشنگان عدالت، زيرا ايشان سير خواهند شد
7
خوشابحال رحم كنندگان، زيرا بر ايشان رحم كرده خواهد شد
8
خوشابحال پاك دلان، زيرا ايشان خدا خواهند ديد
9
خوشابحال صلح كنندگان، زيرا ايشان پسران خدا خوانده خواهند شد
10
خوشابحال زحمت كشان براي عدالت، زيرا ملكوت آسمان از آن ايشان است
11
خوشحال باشيد چون شما را فحش گويند و جفا رسانند، و بخاطر من هر بدي بر شما كاذبانه گويند
12
خوش باشيد و شادي عظيم نمائيد، زيرا اجر شما در آسمان عظيم است زيرا كه به همينطور بر انبياي قبل از شما جفا مي رسانيدند
شما نمك جهانيد! ليكن اگر نمك فاسد گردد، به كدام چيز باز نمكين شود؟ ديگر مصرفي ندارد جز آنكه بيرون افكنده، پايمال مردم شود
14
شما نور عالميد. شهري كه بر كوهي بنا شود، نتوان پنهان كرد
15
و چراغ را نمي افروزند تا آن را زير پيمانه نهند، بلكه تا بر چراغدان گذارند؛ آنگاه به همه كساني كه در خانه باشند، روشنايي
مي بخشد
16
17
گمان مبريد كه آمده ام تا تورات يا صحف انبيا را باطل سازم. نيامده ام تا باطل نمايم بلكه تا تمام كنم
No comments:
Post a Comment