مفهوم قربانى

در انجیل میخوانیم که وقتی مسیح به این جهان میآمد گفت:

خدا بره قربانی را مهیا خواهد ساخت (پیدایش 22: 8)

اینک بره خدا که گناه جهان را برمیدارد ( یوحنا 1: 29)

اگر گوییم که گناهی نداریم، خود را فریب میدهیم و از حقیقت گریزانیم. اما اگر گناهان خود را به او اعتراف نماییم، میتوانیم اطمینان داشته باشیم که او ما را میبخشد و از هر نارارستی پاک میسازد. این کار خدا کاملا منصفانه و درست است، زیرا عیسی مسیح برای شستن و پاک کردن گناهان ما، جان خود را فدا کرده است. اگر ادعا کنیم که گناهی از ما سر نزده است، دروغ میگوییم و خدا را نیز دروغگو می شماریم، زیرا خدا میفرماید که ما گناهکاریم. (یوحنا1: 8- 10)

ای خدا، خون گاو و بز نمی تواند تو را خشنود سازد تا گناه انسان را ببخشایی، پس این بدن را برای من مهیا ساختی تا همچون قربانی بر قربانگاه فدا کنم. از قربانی کردن حیوانان راضی نبودی، یعنی آن حیواناتی که برای کفاره گناه، در حضورت قبح میکردند و میسوزاندند. پس گفتم: اینک آمده ام تا اراده تو را بجا آورم، آمده ام تا مطابق پیشگویی کتاب آسمانی، جان خود را فدا سازم.

بعد از آنکه مسیح فرمود که خدا از قربانی های گوناگون و هدایایی که طبق شریعت و روش قدیم تقدیم میشود، راضی نیست، چنین گفت: اینک آمده ام تا جان خود را فدا سازم.

به این ترتیب، روش سابق را لغو میکند تا روش جدیدی بنیاد نهد. طبق این روش و طرح جدید، مسیح یک باز جهان خود را در راه ما فدا کرد تا ما را ببخشد و پاک نماید. مطابق شریعت و روش سابق، گناهان هرروز در مقابل قربانگاه می ایستند و قربانی هایی تقدیم میکنند که هرگز نمی توانند گناهان را برطرف نمایند. اما مسیح خود را فقط یک بار بعنوان قربانی به خدا تقدیم کرد تا گناهان را بیامرزد، و پس از آن، در بالاترین مکان عزتو افتخار، بدست راست خدا نشست، و منتظر است تا دشمنانش به زیر پایهای او افکنده شوند. او پاک قربانی، همه آنانی را که از گناهانش پاک میشوند، تا ابد کامل میگرداند.   (عبرانیان 10: 5-14)

آیا میدانیم 1- گناه چیست؟   2- چرا باید بخشیده شود؟   انجیل به این سوالات چنین پاسخ میدهد:

1-   گناه چیزی نیست جز شکستن احکام خدا و رفتار کردن بر خلاف خواست او"اول یوحنا3: 5"

2-   مزد گناه موت است" (رومیان6: 23) و این موت بقدری هولناک و سهمناک است که خداوند از کثرت محبت خود حاضر شد بشکل انسان درآید و با مرگ خود بر صلیب این مزد گناه را به نیابت و بعوض ما بپردازد و آنانی را که به او ایمان میآورند از اسارت این موت (هلاک ابدی) رهایی بخشد.

در انجیل در اینباره میخوانیم، خریده شده ایم: " بخون گرانبها چون خون بره بیعیب و بیداغ یهنی خون مسیح  (اول پطرس1: 19) این آیه در ترجمه فارسی قدیم، مطلب را بخوبی نمیرساند. ترجمه صحیح آن چنین است: "بخون گرانبها بره بیعیب و بیداغ یعنی مسیح" ترجمه تفسیری این ایه چنین است: بلکه خون گرانبهای مسیح بود که همچون بره ای بیگناه معنا و مفهومی ندارد همچنانکه خون پاک و ناپاک معنی ندارد. متاسفانه تنها در زبان فارسی است که این عبارت گاها بکار برده میشوند که درست نیست. زیرا خواننده یا شونده را از راه راست منحرف میسازند! بلکه گفت بره بی عیب و خون پاک کننده مسیح. در همین باب 10 عبرانیان آیه 29 در ترجمه فارسی قدیم چنین آمده " خون عهدیرا که به آن مقدس گردانید شد ناپاک شمرد" که کلمه ناپاک اشتباه ترجمه شده و میبایست بی ارزش ترجمه میشد.

در روش سابق همیشه حیوان بی عیب را که سایه ای از زنان بیگناه (عیسی مسیح) بود برای پوشناندن گناه قربانی میکردند. این رسم ادامه داشت تا روزی که مسیح بیگناه نه بخاطر پوشناندن بلکه برای پاک کردن گناهان بر روی صلیب قربانی شد. در مورد قربانی کردن حیوانات معیوب در کلام خدا میخوانیم که خداوند میفرماید: و چون کور را برای قربانی میگذرانید آیا قبیح نیست؟ و چون لنگ و بیماری را می گذرانید آیا قبیح نیست؟ آن را بحکم خود هدیه بگذران آیا او از تو راضی خواهد شد یا ترا مقبول خواهد داشت؟ قول یهوه صبایوت این است. ملاکی 1: 8

آیا میدانید که قربانی کردن از کجا سرچشمه گرفت؟ در کتاب مقدس میخوانیم. " ای خداوند ..چشمان تو پاکتر است از اینکه به بدی بنگری (حبقوق 1: 13) این بود وقتی که خداوند دید آدم و حوا گناه کردند دیگر نمی توانستند در حضور او بایستند، دلش بحال آنان سوخت و در صدد چاره برآمد و " خداوند خدا رختها برای آدم و زنش از پوست بساخت و ایشان را پوشانید" (پیدایش 3: 31( ما چقدر باید سپاسگزار خداوند خدا باشیم که او بوسیله صلیب مسیح " ردای هدالت مسیح" را بر ما گناهکاران که به نقشه نجات او در مسیح ایمان میآوریم و می پوشاند تا بتوانیم در حضور او زانو بزنیم و از او فیض یابیم و او را تا به ابد شکر و سپاس، حمد و ثنا بخوانیم و نامش را برافرازیم.