لغت فوق به معنای سوزان می باشد.
از سرافین تنها در عهد قدیم و کتاب اشعیا نام برده شده است. سرافین در بالای تخت خداوند ایستاده و آماده خدمت به او هستند. سرافین به شکل انسان و با شش بال ظاهر می شوند. سرافین از سرایندگان قدوسیت و جلال خداوند می باشند. سرافین کسانی را که در موقعیت حضور در جلو تخت خداوند قرار می گیرند را حمایت و تقویت کرده و گناهان آنان را با اخگر آتشین می سوزانند.
منابع کتاب مقدس: اشعیا باب ۶
اشعیا باب ۶ آیه ۲ تا ۸
۲ و سرافین بالای آن ایستاده بودند كه هر یك از آنها شش بال داشت، و با دو از آنها روی خود را می‌پوشانید و با دو پایهای خود را می‌پوشانید و با دو پرواز می‌نمود. ۳ و یكی دیگری را صدا زده، می‌گفت: «قدّوس قدّوس قدّوس یهوه صبایوت، تمامی زمین از جلال او مملّو است.» ۴ و اساس آستانه از آواز او كه صدا می‌زد می‌لرزید و خانه از دود پر شد. ۵ پس گفتم :«وای بر من كه هلاك شده‌ام زیرا كه مرد ناپاك لب هستم و در میان قوم ناپاك لب ساكنم و چشمانم یهوه صبایوت پادشاه را دیده است.» ۶ آنگاه یكی از سرافین نزد من پرید و در دست خود اخگری كه با انبر از روی مذبح گرفته بود، داشت. ۷ و آن را بر دهانم گذارده، گفت كه «اینك این لبهایت را لمس كرده است و عصیانت رفع شده و گناهت كفّاره گشته است.» ۸ آنگاه آواز خداوند را شنیدم كه می‌گفت: «كه را بفرستم و كیست كه برای ما برود؟» گفتم: «لبیك مرا بفرست.»
No comments:
Post a Comment