شهدای کلیسای ایران

شهدای کلیسای ایران

شهید کشیش ارسطو سیاح در فوریه ۱۹۷۹ در شیراز" ترور شد او اولین شهید مسیحی بعد از انقلاب است.

اسقف حسن دهقانی تفتی در اصفهان" به ضرب گلوله به شدت مجروح شد اما جان سالم به در برد اما پسر ایشان شهید بهرام دهقانی تفتی در تهران"ربوده شد واو را به گلوله بستند.

شهید منوچهر افغانی در سال ۱۹۸۸

شهید کشیش حسین سودمند در مشهد" سال دسامبر ۱۹۹۰ رسما در دادگاه مشهد به عنوان مرتد (سیاسی"مذهبی) به اعدام محکوم شد وبه همسر نابینا وبچه های کوچک او رحم نکردند. پس از آنکه موقتاً از زندان آزاد شدند، رهبران کلیسا به ایشان پیشنهاد کردند که به‌همراه خانواده از کشور خارج گردند و شبانی کلیسایی را در یونان برعهده بگیرند. اما برادر سودمند در کمال شجاعت اعلام داشتند که خداوند ایشان را برای خدمت در ایران خوانده است و حتی اگر این خدمت متضمن پرداخت بها باشد، ایشان تا به آخر وفادار خواهند ماند. چند هفته بعد از برادر سودمند خواسته شد مجدداً خود را به مقامات قضایی مشهد معرفی کنند. نزدیک دو هفته از ایشان خبری نبود، تا عاقبت در روز سوم دسامبر سال ۱۹۹۰ به خانواده ایشان خبر داده شد که زندانی به‌خاطر پافشاری در ایمان مسیحی‌ خود در محوطۀ زندان مشهد به‌دار آویخته شده و در مخروبه‌ای در حومۀ شهر مدفون ‌است. برادر سودمند تنها کسی است که رسماً از سوی مقامات قضایی حکومت ایران به‌خاطر عدم انکار ایمان مسیحی‌ خود اعدام شده است. 

شهیداسقف هایک هوسپیان در تهران"۱۹ ژانویه ۱۹۹۴ در مسیر فرودگاه مهرآباد ربوده شد واو را با ۲۶ ضربه چاقو به قتل رسانند" جسد او را ۱۲ روز بعد در پزشکی قانونی تحویل خانواده ایشان دادن .اوسالها رهبر کلیسای پروتستان (جماعت ربانی) ایران بود.

شهید کشیش طاطوس میکائیلیان در جولای۱۹۹۴ حدوداً ۶ ماه بعد از شهادت کشیش هایک به ضربه گلوله به قتل رسید ایشان یک نویسنده"معلم"شبان کلیسا بودند.کشیش میکائلیان در تاریخ ۲۹ ژوئن سال ۱۹۹۴ ظاهراً جهت ملاقات با کسانی که خود را حق‌جو معرفی کرده بودند از منزل خارج شد، اما هیچگاه به خانه بازنگشت. مدتی بعد معلوم شد که افرادی خدانشناس ایشان را در آپارتمانی در تهران به ضرب گلوله به قتل رسانده‌اند. شهادت ایشان تنها چند روز پس از شهادت کشیش مهدی دیباج اتفاق افتاد. 

شهید کشیش مهدی دیباج فرزند حسن ۵۹ ساله اهل: اصفهان ساکن: بابل در شعبه ی هفتم دادگاه ساری مرتد و محکوم به اعدام شده بود. مهدی دیباج بعد از ۱۰ سال زندان با تلاش های بی وقفه ی شهید هایک آزاد شد ولی ۶ ماه بعد از آزادی در ۱۹۹۴ به قتل رسید. بر روی جسد شهید طاطوس میکائیلیان دست نوشته ی بوده که بر روی آن آدرس محل جسد شهید دیباج نوشته شده بوده است" در عرض ۳ روز دو کشیش به قتل رسیدند جسد اورا در یکی از پارکهای جنگلی نزدیکی کرج پیدا کردند.مهدی دیباج در روز ۲۴ ژوئن ۱۹۹۴، هنگامی که از باغ کلیسا واقع در زیبا دشت کرج برای شرکت در جشن تولد دخترشان فرشته عازم منزل بود، توسط متعصبینی خدانشناس ربوده شد. آن‌ها ایشان را با اتومبیل به جنگل‌های حومۀ تهران بردند و در کمال بی‌رحمی با ضربات چاقو به‌قتل رساندند.

شهید محمد باقر یوسفی سپتامبر ۱۹۹۶ ایشان را که شبان کلیسای مازندران بودند را در جنگلهای اطراف با طناب حلق آویز کرده بودند، ایشان را با عنوان برادر روانبخش می شناختند.برادر روانبخش روز بیست و هشتم سپتامبر سال ۱۹۹۶ حوالی ساعت ۶ صبح به قصد دعا از منزل خارج شد. غروب همان روز به خانوادۀ ایشان خبر دادند که جسد او را در حالی‌که در جنگل‌های حومۀ ساری از درختی آویزان بود پیدا کرده‌اند. اگرچه مقامات کوشیدند شهادت برادر روانبخش را خودکشی جلوه دهند، با توجه به تهدیداتی که پیشتر علیه ایشان شده بود کمتر تردیدی باقی است که ایشان نیز همچون سایر شهدای کلیسای ایران به‌خاطر استقامت در ایمان مسیحی‌ قربانی دشمنی افرادی کوردل شدند. برادر روانبخش به هنگام شهادت تنها ۳۲ سال داشتند.

شهید قربان تورانی در سال نوامبر ۲۰۰۵ او جلوی منزلشان به قتل رساندند" خانواده ی ایشان جسد غرق به خونش را جلوی منزلشان در حالی که با گلوئی بریده شده بود مشاهده کردند.

شهید محمد جابری در سال می۲۰۰۷

شهید محمد علی جعفر زاده در سال می ۲۰۰۷

شهید عباس امیری جانباز جنگ تحمیلی كه بسیجی بودند سال ۲۰۰۸ در ملک شهر اصفهان به دست نیروی امنیت به مقام شهادت رسید ایشان قبل از ایمانشان به عیسی خداوند"مدتها در جنگ ایران و عراق به عنوان بسیجی شرکت داشتند و مجروح نیز شده بودند و همسرشان نیز بر اثر جراحات وارد در زیر شکنجه ماموران امنیتی"سه روز بعد از شهادت شوهرشان به مقام شهادت رسیدند. 

نکته مهم این است که در این شهرها و استانهایی که خون این عزیزان ریخته شده " مثل تهران" شیراز" مشهد" مازندران" اصفهان امروز امار بیشترین ایمانداران و نجات یافتگان را دارد خون این عزیزان ایران وایرانی را محافظت خواهد کرد. هللویاه

راه مسیح، راه رنج و زحمت است. راهی که به حیات جاودان منتهی می‌شود، راهی است تنگ و ناهموار. اما عیسی مسیح به تمام کسانی که حاضرند برای او بایستند و به‌خاطر نام او زحمت ببینند این وعده را داده که در سختی‌ها همواره با ایشان خواهد بود و قوت لازم را برای تحمل مشکلات به ایشان خواهد داد. جفا و آزار مسیحیان در تمام طول تاریخ مسیحیت همواره به رشد بیشتر کلیسا انجامیده، و کشور عزیز ما ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. به گفته ترتولیان متفکر برجسته کلیسا، "خون شهدا بذر کلیسا است." یادشان گرامی و راه‌شان پر رهرو باد. آری، مسیح هیچگاه یک زندگی آسوده و بی‌دغدغه به پیروان خود وعده نداد، و اینطور نیست که با مسیحی شدن تمام مشکلات به یکباره از میان برداشته شود. برعکس، دنیا از مسیحیان راستین نفرت خواهد داشت، چون از نور و راستی متنفر است. به‌همین خاطر است که تاریخ کلیسا سراسر پر است از زحمات و جفاهایی که مسیحیان به‌خاطر وفادار ماندن به مسیح متحمل شده‌اند.

اما خبر خوش این است که عیسی مسیح این وعده را نیز به ما داده که در مشکلات و سختی‌ها همراه ما خواهد بود و هرگز رهایمان نخواهد کرد. باشد که ما نیز با الگو گرفتن از پایمردی این مردان ایمان، آماده باشیم با دلیری به نجات‌دهندۀ خود وفادار بمانیم 

برچسب‌ها: جفا بر مسیحیان, شهدای کلیسای ایران