"فقط انجام بده!" شعاری است برای یک کارخانه معروف کفش ورزشی، ولی بیشتر اوقات از یک شعار برای ورزشکارها بیشتر می باشد. عضو مهمی از زندگی اش می شود. این را در لیبی در این هفته حقیقت دیدم. از موقعی که به این کشور رسیدیم هر روز باران می آمد (تا امروز) . این دویدن را در یک کشور جنگزده خیلی مشکل می کند۔
از یاد نبرید که اینجا جاهای زیادی برای دویدن ندارد. و وقتی هر روز باران می بارد و تو برنامه روزی فشرده ای داری، این کار برایت غیر امکان پذیر می شود. بنابراین، وقتی باران نبارید و من به هتلم برگشته بودم، می دانستم که بایستی بدوم. تنها جا برای این کار نیز در خیابان روبروی هتل بود۔
به خود فکر کردم "ولی چاله های پر از گل زیاد است و ماشین ها آب به سرتاسرم می پاشند". با این حال می دانستم که باید بدوم. مسابقه ایالتی برای سالمندان و فیلد چمپیونشیپ نه روز بعد از اینکه به خانه بر می گردم شروع می شوند. شدیداً می بایستم بدوم۔
بعد از اینکه می دانستم چه باید بکنم، گفته ، " فقط انجام بده!" به فکرم آمد. تصمیم گرفتم که راحتی هتل را ترک کنم و بدوم. از چاله پریدم، به چند تا موتوری با سرعت زیادی روبرو شدم، و کمی گل رویم پاشید. ولی انجامش دادم. من دویدم۔
بعد از وررش، به زندگی ام به عنوان پیرو مسیح فکر کردم. خیلی وقت ها وقتی هوا خوب می باشد می خواهم او را خدمت کنم. وقتی در محل خوبی باشد می خواهم او را خدمت کنم. نمی خواهم کثیف شوم. فقط محل آسوده و راحت در ملکوت خداوند برای ورزش می خواهم۔
ولی، اگر به عنوان قهرمان بدویم، بایستی آماده ترک محل راحتی مان باشیم و تنها آن کاری که خداوند می خواهد انجام دهیم. آن تنها راه تمرین برای دویدن مسابقه زندگی می باشد. فقط خواست خدا را انجام بده، با هرنوع هوایی که هست. فقط انجام بده
No comments:
Post a Comment