احمدینژاد که روزی نظر معظم به او نزدیک بود و مردم را خسوخاشاک و بزغاله خطاب میکرد حالا به دادگاه فراخوانده میشود و با او چون خاشاکی بیارزش برخورد می شود. پایان میانمایگی و خودرایی پایان خوشآیندی نیست. اما در این میان آنچه علاوه بر آبروی دیکتاتور بر باد فنا میرود عمر و سرمایههای مادی و معنوی یک ملت است که جبرانناپذیر است.
به گندکشیده شدن دیکتاتور عادلانه است اما متاسفانه همواره تنها بخش کوچکی از آنچه عادلانه است و باید صورت پذیرد، انجام می شود.
عدالت همواره غایب بزرگ ِ زندگی انسانی است. برای دلخوشی ِ خودمان است که میگوییم نظام هستی بر مدار ِ عدالت میچرخد.
عدالتی در کار نیست!
کاری از رادیو کوچه
No comments:
Post a Comment